NIe mam czasu!!!!!

To straszne! ?Musiałam się rozchorować, żeby usiąść na chwilkę przed komputerem i wziąć się za napisanie czegokolwiek? Moje zabieganie sięga zenitu, mimo, iż w styczniu miałam już urlop i czeka mnie kolejny-mam nadzieję. Wszystko staje na głowie, pracy mam powoli powyżej uszu, a Natalia robi się tak cudnym dzieckiem, że szkoda spędzać czas na czymkolwiek innym. Najchętniej spędzałabym czas tylko z nią, ciągle z nią a to przecież niemożliwe.

Cała ta sytuacja znów nastroiła mnie  refleksyjnie. Znowu nachodzą mnie myśli, aby zająć się tylko tym, praca z dziećmi to chyba jedyna rzecz jaka sprawia mi prawdziwą przyjemność i którą potrafię robić. A teraz się potwornie męczę - pani, której rozeszły się buty - to nie dla mnie!!! Ale póki brak innej alternatywy, tkwię w tym stanie- oby trwało to jak najkrócej.